هفت هنرمند نقاش و مجسمه ساز ایرانی مقیم داخل و خارج کشور در حرکتی ابتکاری شماری از آثار خود را در مادرید پایتخت اسپانیا به نمایش گذاشتند.

این مجموعه به عنوان نمایشگاه “ایرانی و هنر” (Irani On Art ) در سالن سان چینارو وابسته به شهرداری مادرید از شنبه چهارم نوامبر گذشته برپا شده و تا شش هفته ادامه دارد.

نقاشی‌های ایمان ملکی، شهراد ملک فاضلی، ساناز حائری و زهرا خادم شریعت از ایران، رضوان کانی از آندورا (جنوب فرانسه) و سعید رجبی مقیم اسپانیا و مجسمه های مسعود برقی نوبر در این نمایشگاه کنار هم نشسته اند.

طرح ابتکاری گرد هم آوردن آثار هنرمندان ایرانی مقیم داخل و خارج یکسال پیش با شکل گیری مجموعه ای کوچک در شهر لئون اسپانیا متولد شد. از آن پس مسعود برقی نوبر که سالهاست در این شهر زندگی می کند گسترش این طرح را پی گرفت.

از نامهای حاضر در نمایشگاه مادرید “ایمان ملکی” است که کارهای “هایپررئالیست” وی در سالهای اخیر مورد توجه علاقمندان به این سبک هنری در برخی از کشورهای اروپایی از جمله اسپانیا قرار گرفته است.

ایمان ملکی که از شاگردان مرتضی کاتوزیان است، درباره این نمایشگاه می گوید: “گردهم آوردن آثار هنری ایرانیان مقیم داخل و خارج از مرزهای جغرافیایی، اقدامی جذاب و جالب است.”

آقای ملکی درباره مشترکات و تفاوتهای آثار هنرمندان حاضر در نمایشگاه آقای ملکی می گوید: “با دقت به آثار هر کدام از هنرمندان می توان دریافت که ریشه ها یکی است ولی در عین حال تفاوتها بین کارهای دوستانی که سالها خارج زندگی کرده اند و هنرمندان داخل کاملا آشکار است.”

شهراد ملک فاضلی دیگر نقاش مقیم ایران نیز دراین زمینه می گوید: “نکته مشترک هنرمندان حاضر در نمایشگاه مادرید ایرانی بودن است ولی سبکها و نوع کارها متفاوت است چون کار هر هنرمند از پیرامون وی تاثیر پذیر است و تحت شرایطی که وی در آن بسر می برد، آفریده می شود.”

سعید رجبی نقاش شناخته شده ایرانی در مادرید که هماهنگی و برگزاری نمایشگاه را برعهده گرفته به پیشرفت این حرکت در سالهای آینده امیدوار است.

آقای رجبی از ۲۷ سال پیش به اسپانیا مهاجرت کرده و از آن زمان تاکنون بارها در نمایشگاههای انفرادی و گروهی حضور داشته و جوایز متعددی را نیز بدست آورده است. مناظر شهری مادرید موضوع اصلی کارهای سعید رجبی است و بیشتر تابلو های او سیاه و سفید است.

این نقاش درباره نمایشگاه “ایرانی و هنر” می گوید: “با هم بودن امکان “دیده شدن” را چند برابر می کند. در کنار هم قرار گرفتن هنرمندان این زمینه را فراهم می سازد تا در نقاط مختلف جهان در معرض چشمهای هنردوست باشیم.”

او درباره آثار حاضر در نمایشگاه می گوید: “هنر به نوعی بازتابی از پیرامون انسان است که هنرمند آن را به زبان خود ترجمه و عرضه می کند. نقاشان هم آنچه را می بینند و درک می کنند از فیلتر هنری خود می گذرانند و در قالب اسلوب خویش اثری را می آفرینند.”

علاوه بر آنچه که آقای رجبی می گوید، تفاوت کارهای هنری که از ایران آمده با آنچه که درخارج خلق شده در نوع قالب و مشخصات تکنیکی نیز پیداست.

در حالیکه زبان ایمان ملکی کاملا ایرانی است، زبان سعید رجبی به نقاشی اسپانیایی نزدیک است. این در حالیست که پایه های هنری رجبی نیز در محیط دانشگاهی و تجربی ایران شکل گرفته است.

رضوان کانی از جمله زنان هنرمندی است که در این حرکت جمعی هنرمندان ایرانی مشارکت کرده است.

وی بیش از ۳۰ سال است که در آندورا ( جنوب فرانسه) اقامت گزیده و آثار وی مورد توجه گالریها و رسانه های محلی قرار گرفته است. چارچوب فرمهای هندسی – انتزاعی وی از استحکام قابل توجهی برخوردار است و دارای حرکات موزون و زیبایی است که به عقیده سعید رجبی ذهن بیننده را به سوی قالی ایرانی می کشاند.

مسعود برقی نوبر نیز تنها مجسمه ساز نمایشگاه است که کارهای ویژه ای ساخته شده از سنگ و چوب را عرضه کرده است. بیشتر آثار حاضر در نمایشگاه هنرمندان ایرانی را می توان در قالب های رئالیسم یا هایپررئالیسم جای داد ولی به گفته شهراد ملک فاضلی این امر به طور اتفاقی روی داده و از نکات جالب نمایشگاه شده است.

درباره موقعیت این سبک در ایران آقای ملکی می گوید: “توجه هنر آموزان به این شیوه هنر نقاشی بسیار قابل توجه است ولی متاسفانه در ایران این نوع آفرینش هنری مورد بی مهری قرار گرفته است.”

به گفته او در حالیکه در دو دهه اخیر در کشورهای غربی نگاه گالری داران و سالنهای شاخص هنری به سوی رئالیسم و هایپر رئالیسم چرخیده است، در ایران هنرمندانی که شیوه بیان خویش را در چارچوب این سبکها بنا نهاده اند برای عرصه کارهای خود با دشواریهای بسیار روبه رو هستند.

سعید رجبی نیز این گفته های ملکی را تایید می کند و می گوید: “به دلایل مختلف از جمله تحولات اجتماعی و اقتصادی در اروپا و آمریکا، در سالهای اخیر، بار دیگر آثار واقع گرا جایگاه خود را در صحنه عرضه هنر بازیافته و مورد توجه بسیار قرار گرفته است.”

شهراد ملک فاضلی در این باره تصریح می کند: “شرط اساسی بیش از ۹۰ درصد از گالریهای تهران برای عرضه آثار هنری این است که آنها واقع گرا نباشد. این شرایط حدود سی سال پیش در اروپا رواج داشته و این نشان می دهد که ما در صحنه عرضه هنر ده‌ها سال عقب هستیم.”

منبع خبر: بی بی سی فارسی/ بخش فرهنگ و هنر